YENİ BOYUT

Merhaba bilgi çağı, merhaba! Daha dün dünyanın rahmine düşmüş tohumdun, pek yakın zamanda en iyi olasılıkla bir cenin... Ne zaman öyle devasa geliştin de bu kadar tez doğuverdin? Merhaba geleceğin ilk haykırışı, merhaba.

Orada, odasında bilgisayarıyla ebeveynine göre salakça ve işe yaramaz şeylerle uğraşan “dünyadan bihaber” çocuk; meğer sen neymişsin öyle...

Yeni koşulların şekillendirdiği geleceğe ait insan tipi Taksim’de, Gezi Parkında görücüye çıktı. Ne güzel avutuluyor! Mışıl mışıl uykusunda sanılan gençlik aslında kimin uyuduğunu, aslında kimin geçmişle avunduğunu gösterdi. Şimdinin değil geleceğin enerjisini taşıdığını duyurdu. Yaşam alanlarının yılmaz savunuculuğuna soyunup insan haklarının siyasetin konusu yapılamayacağını haykırdı.

“Bilin: Halkın ekmeğidir adalet / Bakarsınız bol olur bu ekmek / bakarsınız kıt / bakarsınız doyum olmaz tadına / bakarsınız berbat / Azaldı mı ekmek, başlar açlık, bozuldu mu tadı / başlar hoşnutsuzluk boy atmaya / Bozuk adalet yeter artık / Acemi ellerde yoğrulan, iyi pişirilmemiş adalet yeter / Yeter katıksız, kara kabuklu adalet / Dura dura bayatlayan adalet yeter.../ ”Geri kalanlara Bertholt Brecth’in şiirini haykırdı gençler. Ve pek güçlü haykırdı ki, sesleri tüm dünyadan duyuldu.

Onlar niye geleceği temsil ediyor? Çünkü sancılı günlerin ortasında öyle bir örnek oluşturdular ki “akil adamlar” kırk yıl düşünseler akıl edemezlerdi. Evet tek tek parçalara baktığınızda hepsi aşina, hepsi bildik tanıdık ama bu parçaların bu denli bir uyum sağlamışlığı hiç yoktu ki...

Kanarya, Kartal, Aslan koyun koyuna... Farklılıklar bir araya gelmiş FARKLILIKLARIMIZ FARK ETMEZ pozunu veriyorlar. Peki! Farklılıklarımız fark etmez ne demek? İşte O orman demek, hayatın oksijeni demek, kısaca yaşamayı seçmek demek.İşte bu görüntünün niye geleceği temsil ettiğinin cevabı da burada...

Mesele üç beş ağaçta değil! Mesele ormanın orman olabilmek kabiliyetinde.